Stres dotyczy każdego z nas., towarzyszy nam w życiu codziennym i często nie potrafimy nad nim zapanować. Zmieniające się warunki życiowe, postęp cywilizacyjny powoduje, że ludzie żyją w bardzo szybkim tempie i narażają się w coraz większym stopniu na czynniki stresogenne. Stres wywołuje wiele negatywnych konsekwencji dla człowieka. Często objawia się obniżeniem poczucia wartości, utratą sensu życia, negatywnym postrzeganiem świata. Może objawiać się także poprzez szereg zaburzeń fizjologicznych, takich jak: obniżona odporność, schorzenia kręgosłupa, reumatyzm, wysokie ciśnienie, bóle głowy, zaburzenia układu pokarmowego.
Źródło: www.pixabay.com
Twórcą pojęcia stresu jest H. Selye. Uważa on, że stres jest niespecyficzną reakcją organizmu na wszelkie stawiane mu wymagania. Jest to proces nieodłączny związany z życiem i działaniem człowieka. Nie powinniśmy zatem uważać stresu za coś negatywnego, doprowadzającego nasz organizm do wyniszczenia. Tak naprawdę myślenie o stresie w taki sposób i lęk przed jego konsekwencjami ma dużo bardziej negatywny wpływ na nasze zdrowie. Ważne jest to, abyśmy traktowali stres w kategoriach motywacji do działania, zaakceptowali fakt, że jest zjawiskiem naturalnym i nieodłącznym elementem życia każdego człowieka. Istotne jest to, na ile potrafimy radzić sobie z odczuwanym napięciem. Musimy zatem zmienić nasze postrzeganie stresu i próbować zmieniać destrukcyjny dystres na pozytywny, budujący eustres.
Utrzymanie równowagi pomiędzy życiem osobistym a życiem zawodowym, pomiędzy obowiązkami a relaksem jest niezwykle przydatną umiejętnością, która może okazać się bardzo pomocna w niwelowaniu czynników stresogennych. Wydłużony czas pracy, nacisk na większą wydajność może zaburzać równowagę praca-życie osobiste. Wpływa często na spadek efektywności i motywacji do działania. Powoduje obniżenie samopoczucia, choroby i może prowadzić do wypalenia zawodowego. Równowaga to zjawisko złożone i obejmuje trzy elementy: równowagę czasową – taka sama ilość czasu przeznaczona na rolę w pracy i rolę w rodzinie, równowagę zaangażowania – takie sam poziom zaangażowania w pracę, jak i w rodzinę, równowagę zadowolenia – taki sam poziom satysfakcji z roli w pracy i roli w rodzinie. Należy wziąć pod uwagę wszystkie trzy elementy.
Czas należy umiejętnie dzielić pomiędzy własne potrzeby fizyczne i emocjonalne, rodzinę, przyjaciół, pracę zawodową oraz pracę społeczną. Równowagi takiej należy poszukiwać na dwóch płaszczyznach, relacja pracodawca – pracownik oraz indywidualna postawa. Ważne jest, aby pracodawca oprócz pensji mógł zapewnić pracownikowi możliwość rozwoju, dostosowanie czasu pracy do indywidualnych potrzeb. Takie podejście pracodawcy wpływa korzystnie na emocjonalne zaangażowanie pracownika w pracę i większą efektywność. Bardzo duże znaczenie ma również druga płaszczyzna. Marzenie o szybkiej karierze może wiązać się z zaniedbaniem rodziny oraz przyjaciół, a także swojego zdrowia i aktywności fizycznej, których każdy nas potrzebuje do poczucia pełni szczęścia.
Konflikt między pracą a życiem osobistym może zostać uznany za czynnik stresogenny. Przyczynia się do mniejszego zadowolenia z życia, większego wyczerpania emocjonalnego, silniejszego niepokoju i większego przygnębienia, zmęczenia. Konflikt taki nie działa jedynie negatywnie na jednostkę i jej najbliższe otoczenie, wpływa także na szkodę przedsiębiorstw.
Nie unikniemy sytuacji stresowych, są one nieodłącznym elementem naszego życia. Od nas jednak zależy jak będziemy sobie z nimi radzić. Bardzo istotna jest zmiana podejścia do stresu i przekształcenie destrukcyjnego dystresu na budujący eustres. Traktowanie czynników stresogennych jako wyzwań życiowych, którym staramy się sprostać może pomóc nam w zmianie postrzegania stresu jako zjawiska negatywnego. Ponadto dążenie do utrzymania równowagi we wszystkich sferach życia z pewnością wpłynie na zmniejszenie liczby czynników stresogennych, a tym samym na nasze zdrowie i lepsze samopoczucie.
CIEKAWOSTKI:
Czy obserwujesz czasami, że niektórzy ludzie świetnie funkcjonują pomimo niekorzystnych warunków życia, pojawiających się przeciwności losu? Koncepcja RESILIENCE koncentruje się na wyjaśnieniu tego fenomenu.
RESILIENCE – to dynamiczny proces, który odzwierciedla względnie dobre przystosowanie się jednostki pomimo doświadczanych zagrożeń czy też traumatycznych przeżyć. Na proces ten składa się całe spektrum czynników ryzyka, podatności i czynników chroniących. Pojęcie to bywa także rozumiane jako proces rozwojowy, poprzez który dzieci nabywają umiejętność korzystania z wewnętrznych i zewnętrznych zasobów, co pomaga w osiąganiu dobrego przystosowania pomimo pojawiających się przeciwności losu.
https://www.istockphoto.com/pl
RESILIENCE bywa także określana jako zdolność jednostki do „odbijania się od dna” – powrotu do zdrowia psychicznego i dobrego funkcjonowania po przeżyciu traumatycznego wydarzenia.
ĆWICZENIE NA OPANOWANIE STRESU:
Pozycja Cooka: W pierwszej części: nogi krzyżujemy w kostkach, splatamy ręce i przykładamy je do mostka, język umieszczamy na podniebieniu, oczy zamykamy. W drugiej części stopy ustawiamy równolegle do siebie, ręce stykamy ze sobą palcami, język kładziemy na podniebieniu, oczy zamykamy. Powrót: otwieramy oczy i głęboko oddychamy.